حبه قند!...
Thursday, 17 Azar 1390، 06:00 PM
می خندم گله ای نیست اگر حرفهایم را
نفهمی. "هنوز انقدر کوچک نشدم تا بخواهم کسی مرا درک کند". باور کن
آدمهای مضحک آدمهایی هستند که کاملا درک می شوند. انقدر کارهایشان و حرفهایشان
تکراریست که کامل می شود درکشان کرد. مثل حبه قندی در فکر آدم حل می شوند، درک می
شوند. برای من همان نگاهی که می کنی و همان احساس ابهام که صورتت را لمس می کند
کافی ست.
حسین پناهی
پ.ن. : دید جالبی ست، نسبت به این بخش از زندگی... (:
- 90/09/17