تا همیشه

یه وقتایی، حس می کنی از اینکه مهربونی احمق می پندارندت! این وقتا به این نتیجه می رسی که باید جدی بود،‌ اصلا اخم کرد و باهاشون توی این طور شرایطی برخورد کرد. حالا اگه می خوای توی دلت مهربان باشی هم توی دلت باش.

یه وقتایی، یه آدمایی اعتماد رو توی فضای شک می برن. انتظار رو به اوج می رسونن و توقع های بی دلیل دارن. هنوز نمی دونم با این آدما باید چی کار کرد... نمی دونم هنوز :-)

پ.ن. :‌ که یادم بمونه یه فکری به حالش کنم... :-)