تا همیشه

به نظر میاد حدود سی تا چهل سالگی جاییه که آدما دارن یاد می گیرن تعادل برقرار کنن، در نتیجه اونــــــــــــ...قدرا دیگه care نکنن. 

انگار یاد می گیرن که threshold هاشونو کجا set کنن و دیگه اونقدری وقت و حوصله هم ندارن :دی

یعنی اگه این threshold ها رو نذارن، اونقدر صبر و حوصله نخواهند داشت.

یه جورایی اولویت بندی کردن.

شایدم نه، فهم اینکه کدوم بخش از احساس درگیر شده و داره فعالیت رو هدایت می کنه. و درست هدایت کردنِ فعالیت.

من که دومی رو بیشتر دوست دارم، بهتره فک کنم دومی درسته.