اگر به خانه ی من آمدی، برای من ای مهربان چراغ بیار. و یک دریچه که از آن به ازدحام کوچه ی خوشبخت بنگرم... اینجا گاهی با خودم حرف می زنم، یا شایدم گاهی که حرفای دیگران که به دل بشینه. اینجا شبیه خونه ی منه. خونه ی آدم ذهنشه و قلبش، مگه نه؟ بله، برای فهمیدن و شناخت من جای مناسبی نیست، ولی اگه دنبال نشونه واسه فهمیدنِ خودتون می گردید، شاید جرقه ای شه.
وقتایی که عمیقا" احساس می کنی یه جایی توی عمق وجودت هست،که هرکار می کنی پر نمی شه.... یه نقطه ی خالی.... شایدم وسیع تر از نقطه!... مهم اینه که خالی بودنشو حس می کنی....