تا همیشه

فکر می کنم این دنیا، و تمام پیچیدگی ها، و تمام پستی و بلندی هایش، تنها یکglobal optimumدارد!

اما هزاران مسیر... . هزاران مسیر که همه به بهینه ی سراسری می رسند.

هر چه قوی تر باشی، مسیر را مستقیم تر به سمت هدف پیش می روی! و هر چه نیاز به قوی تر شدن داشته باشی، در پی بهینه های محلی خواهی بود... در واقع، بهینه های محلی انگار، تو را برای راه مستقیم می سازند.

هدف یکی ست ( حتی شاید نمی دانی که چیست! ) ... و این تویی که محکم و استوار به سمت هدف می روی! ، گرچه گاه خسته ای از بلندی راه... و سردرگم گاهی حتی! اما کماکان پیش می روی... محکم و استوار! پیش می روی...

در این بین، زمان محدود است! و نمی توان جست و جوی کاملی داشت! باید ازheuristicهایی بهره جست که علاوه بر اینکه admissible بودن وconsistency، ما را هر چه سریع تر به سوی هدف راهنمایی کنند.

به این می اندیشم که در این زمان محدود، شاید هیچ گاه به بهینه یglobal نرسم، اما... قوی تر شدن، انگیزه ایست که مرا تاterminal stateمرگ ، به سویش پیش خواهد برد...

پ.ن. : یلدای دیروزتون مبارک ;)