تا همیشه

نمی دونم خوشحال باشم که هر از گاهی که به پستای حدود پنج سال قبلتر نگاه می کنم، ناامید می شم از خودِ گذشته، یا نه! :دی

انصاف نیست که نگم همزمان خوشحالم می شم از یه سری چیزا و حتی گاهی کمک می کنه به دنیا هم بر می گردم باز...

بنویسید، بنویسد و رد پا بذارید، گم شیم و پیدا شیم!

+ اینکه باید برم روانشناسی بخونم، آنتی ویروس واسه ذهن بسازم. واللا!

شاعر می خونه که:

https://soundcloud.com/een-o-un-band/kamand