تا همیشه

زندگیم توی فنلاند رو دوست دارم تا اینجا. 

اینجا دارم پژوهش می کنم و یاد می گیرم، تراپی می رم و واسه خودم کتاب می خونم و دیت می رم و زندگی می کنم. زندگی مستقل خودمو دارم و دوستامو دارم.

سفر می رم و هر کار دیگه ای که بخوام هم دست خودمه که انجام بدم. خب خیلی خوبه. 

دوست داشتم می شد توی همین شرایط موند. می ترسم که جلوتر برم، سخت تر شه. به یاد حرف سارایی می افتم که می گفت اینقدر همه چیز خوبه (توی اون زمینه ی خاصی که حرف می زدیم البته)، که دوست ندارم تغییرش بدم.

ولی خب، توی شرایط من نمی شه دیگه... باید پیش رفت. و با چالش های جدید رو به رو شد و حلشون کرد. 

کماکان ببینیم دنیا برامون چی در مسیر گذاشته...